Tadeusz Józiński
Tadeusz Józiński urodził się 28 kwietnia 1929 r. w Warszawie. Jego ojciec był kolejarzem, a matka początkowo była urzędniczką, a potem gospodynią domową. Mieszkał z rodzicami przy ul. Gdańskiej 15 na Żoliborzu. Chodził do szkoły przy ulicy Kolektorskiej. W 1939 r. ukończył 3 klasę.
Od czerwca 1943 r. był harcerzem „Szarych Szeregów” i przyjął pseudonim „Szarota”. W trakcie Powstania Warszawskiego służył w 1. kompanii porucznika „Kwarcianego” w zgrupowaniu majora „Żubra” i w Obwodzie „Żywiciel”. Walczył w olejarni, która była na ulicy Gdańskiej róg Leśnej. Był amunicyjnym – podawał taśmę do karabinu maszynowego z którego strzelał kolega Jan Dobrowolski ,,Błysk”. Pod koniec Powstania oddelegowano go do straży ogniowej przy ul. Słowackiego. Po kapitulacji trafił do Stalagu XI A Altengrabow w Saksonii-Anhalt, skąd przeniesiono go obozu dla młodocianych Powstańców w Gross Lübars. Następnie wywieziono go do Westfalii, gdzie pracował przy układaniu torów kolejowych. Po wyzwoleniu przez Amerykanów przedostał się do Włoch i wstąpił do 2. Korpusu Polskiego. Spotkał tam swojego brata i ojca. Przydzielono go do kompanii junackiej w miasteczku Casarano. Potem, w 1946 r., trafił wraz z 2. Korpusem do Wielkiej Brytanii.
17 lipca 1947 r. wrócił do Polski. W Warszawie zamieszał przy ul. Mickiewicza 18 w domu wuja. Potem wyjechał do Kutna, gdzie w 1949 r. zdał maturę. W tym samym roku wrócił do Warszawy i podjął studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a potem na Akademii Medycznej. Dyplom lekarza otrzymał w 1954 r. Służył w korpusie medycznym WP. W 1963 r. odszedł do rezerwy w stopniu majora. Rozpoczął pracę w ośrodku zdrowia w Serocku, w którym przepracował 34 lata. Zmarł w Warszawie 8 maja 2022 r.
