Główna treść strony 2019

Bitwa Warszawska 1920 r. na Ziemi Serockiej – dzień po dniu

W 2019 r. przypada 99. rocznica Bitwy Warszawskiej 1920 r.  Warto przy tej okazji przypomnieć nadal mało znany, ale niezwykle ważny fragment tych zmagań – walki pod Serockiem, Wolą Kiełpińską i Dębem. Niewielkim siłom polskim udało się tam zatrzymać, a potem odrzucić przeważające siły nieprzyjaciela. Bohaterska obrona uniemożliwiła przedarcie się Rosjan w kierunku Legionowa i Warszawy.

10 sierpnia 1920 r.
Przez Serock maszerują wycofujące się oddziały polskie. Trwają prace fortyfikacyjne na planowanej linii obrony Jadwisin-Wola Kiełpińska-Dębe-Orzechowo (odcinek „Zegrze”). Nadzoruje je por. inż. Jarosław Odrowąż-Pieniążek. Dowódcą obrony odcinka „Zegrze” mianowano najpierw kmdr ppor. Stanisława Rymszewicza (dowódcę Garnizonu Zegrze), a potem kontradm. Kazimierza Porębskiego (od 6 sierpnia).

11 sierpnia 1920 r.
Trwa gorączkowe kopanie okopów i stawianie zapór z drutu kolczastego na odcinku „Zegrze”. Pod Dębe docierają czołówki 167. Pułku Piechoty z VII Brygady Rezerwowej ppłk. Kazimierza Zenktellera, jednostki przewidzianej do obrony odcinka Wola Kiełpińska-Dębe. Kontradm. Porębski zarządza sformowanie grupy do obrony  przedmościa w Wierzbicy, jednocześnie most jest przygotowywany do spalenia.

12 sierpnia 1920 r.
O godzinie 20.00 patrole rosyjskie z 6. Dywizji Strzelców dochodzą do Narwi w Łasze, ale są odrzucone ogniem polskiej artylerii
z Wierzbicy. Polacy wycofują się z Serocka na planowaną linię obrony. Na odcinku Jadwisin - Ludwinowo Zegrzyńskie - Wola Kiełpińska stanowiska zajmuje 155.  Pułk Piechoty, a na odcinku Wola Kiełpińska - Dębe - Orzechowo – 167. Pułk Piechoty.

13 sierpnia 1920 r.
O godz. 7.00 rano do Serocka wjeżdża patrol kawalerii rosyjskiej i kieruje się w stronę Zegrza.  Niektórzy robotnicy pracujący przy fortyfikowaniu linii obronnej dostają się w ręce Rosjan. Około godz. 13 bolszewicy podchodzą pod Dębe. O godz. 15 nieprzyjaciel atakuje  pozycje 155. PP w Maryninie. Wieczorem następuje zmiana na stanowisku dowódcy odcinka „Zegrze” - dowodzenie obejmuje płk Stanisław Małachowski.

14 sierpnia 1920 r.
Przed świtem zaczyna się zmasowany atak Rosjan na pozycje polskie na całym odcinku od Jadwisina do Dębego. Do godz. 11.00 odparto go. Następują kolejne natarcia, ostatnie o godz. 21.00. Wszystkie zostają odparte. Ginie 7 polskich żołnierzy, a 11 zostaje rannych.

15 sierpnia 1920 r.
Sytuacja Polaków broniących się pod Serockiem ulega pogorszeniu. Siły bolszewickie rosną. Do 6. Dywizji Strzelców dołącza 56. Dywizja. Na odcinku Jadwisin-Dębe panuje jednak względny spokój, chociaż wczesnym rankiem i późnym wieczorem następują słabe ataki nieprzyjaciela.  Ofensywa rosyjska traci impet.

16 sierpnia 1920 r.
Na odcinku Jadwisin-Dębe panuje spokój. Polacy organizują poranny wypad (w sile kompanii) na pozycje wroga. Zapędzają się aż do Nuny, ale muszą się wycofać.  Po godz. 22 mały oddział rosyjski atakuje z rejonu Woli Smolanej kierując się na Wolę Kiełpińską. W nocy polskie działa wykonują „przygotowanie artyleryjskie” przez natarciem piechoty na Serock.

17 sierpnia 1920 r.
O świcie rusza natarcie 155. PP na Serock, ale do miasta wpada jako pierwszy 4. Pluton 3. Szwadronu Dywizjonu "Huzarów Śmierci" pod dowództwem wachm. Pakuły. Uciekający w popłochu Rosjanie podpalają most w Wierzbicy i wycofują się do Łachy.  Pożar mostu ugaszono. Atak Polaków następuje na całej linii. Pod ich naporem nieprzyjaciel wycofuje się na północ. 

18 sierpnia 1920 r.
Saperzy pośpiesznie naprawiają most w Wierzbicy, po którym polskie oddziały będą mogły ruszyć w pościg za bolszewikami uchodzącymi w stronę Wyszkowa.  Walki frontowe przenoszą się w inne rejony. Przywraca się działalność urzędów.  Życie w okolicach Serocka wraca do normy…

  • Bitwa Warszawska 1920 r. na Ziemi Serockiej – dzień po dniu
  • Bitwa Warszawska 1920 r. na Ziemi Serockiej – dzień po dniu
  • Bitwa Warszawska 1920 r. na Ziemi Serockiej – dzień po dniu
  • Bitwa Warszawska 1920 r. na Ziemi Serockiej – dzień po dniu

wstecz