Cmentarz katolicki w Serocku – miejska nekropolia
Cmentarz w Serocku powstał w pierwszych latach XIX w. Od tamtego czasu jest jedyną miejską nekropolią – miejscem do którego trafiają w swej ostatniej drodze mieszkańcy miasta i okolic.
W dawnych wiekach pochówki mieszkańców Serocka odbywały się przy kościele farnym oraz na wzgórzu grodowym, gdzie w XVII w. powstała kaplica św. Barbary oraz przy kościele św. Ducha. Na początku XIX w., zgodnie z ogólną tendencją lokowania cmentarzy poza granicami miast, powstał obecny cmentarz przy ulicy Warszawskiej.
W 1813 r. nekropolię obwiedziono drewnianym parkanem, w latach 70. XIX w. powiększono i kilkanaście lat później otoczono kamiennym parkanem. Kolejne powiększenie nastąpiło w roku 1947 i cmentarz o kształcie trapezu uzyskał powierzchnię ok. 1,6 ha. W 2022 r. powiększono go o kolejne 0,5 ha.
Najstarszy zachowany nagrobek, w którym spoczywają członkowie rodziny Gregorkiewiczów, pochodzi z I połowy XIX w. Największym na serockim cmentarzu jest grobowiec zbudowany po 1872 r. dla płk. Adama Bogusławskiego.
Na uwagę zasługują groby ludzi zasłużonych dla miasta, między innymi pierwszego burmistrza po odzyskaniu prawa miejskich w 1923 r. - Józefa Jasiobędzkiego. Na cmentarzu znajdują się także groby wojenne, między innymi mogiła Polaków rozstrzelanych przez Niemców w serockim wąwozie 28 lutego 1941 r. W niedalekiej odległości znajdują się groby żołnierzy poległych w latach 1920, 1939 i 1945.
CIEKAWOSTKA
Na cmentarzu jest grób rodzinny książąt Radziwiłłów. Pierwszym pochowanym w tym miejscu był mjr Konstanty Radziwiłł ps. „Korab”, który został zamordowany przez Niemców w 1944 r. i którego szczątki złożono na cmentarzu w 1969 r. Pamiątką po bohaterze jest duży głaz z inskrypcjami znajdujący się obok powstałego później granitowego nagrobka.