Hotel garnizonowy w Zegrzu – dzieło znanego architekta
Niepozorny blok mieszkalny, wyglądający jakby powstał w okresie socrealizmu, jest w rzeczywistości udanym, przedwojennym dziełem znanego architekta Edgara Norwertha. Projektant ten stworzył między innymi plany obiektów Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie.
Budynek został zbudowany w latach 1937-38 w ramach działalności inwestycyjnej Funduszu Kwaterunku Wojskowego, we współpracy z biurem projektowym Departamentu Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. Obiekt przetrwał w dobrym stanie II wojnę światową, chociaż został uszkodzony w czasie walk rosyjsko-niemieckich na jesieni 1944 r. Po wojnie wyremontowany i oddany ponownie do użytku 15 maja 1948 r. Przez lata funkcjonowania hotel nie doznał istotnie rzutujących na jego wartość przekształceń w zakresie kompozycji wnętrza i znaczących uszczerbków substancji zabytkowej. Obecnie budynek nie jest użytkowany – czeka na remont.
Obiekt jest przykładem umiarkowanego modernizmu, realizuje w dużej mierze typowe założenia wielkogabarytowej zabudowy mieszkalnej w duchu corbusierowskim i stanowi wyraz trendów architektonicznych lat 30. Przejawia się to w uskokowo ukształtowanej, asymetrycznej bryle z obszernym tarasem w przyziemiu, w formach okien, w zastosowaniu słupów oraz w opracowaniu tynkarskim elewacji, których strefę przyziemia oraz geometryczne podziały kompozycyjne podkreśla dodatkowo charakterystyczna okładzina z cegły klinkierowej. Wszystkie elementy cechuje prostota i podporządkowane jednolitemu wyrazowi kompozycji architektonicznej. Dotyczy to także wnętrz, w których zachowała się przede wszystkim kamienna okładzina holu i oryginalne formy klatek schodowych.
