160. rocznica urodzin Apoloniusza Kędzierskiego
Apoloniusz Kędzierski urodził się 1 lipca 1861 r. w Suchedniowie. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia malarskie u Józefa Brandta, potem uczył się u Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego. W latach 1885–1888 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Nikolausa Gysisa. Debiutował w 1882 r. wystawiając swoje prace w warszawskiej Zachęcie. W 1891 r. rozpoczęła się jego wielka, obsypana nagrodami, kariera artystyczna. Przez kolejne dziesięciolecia ugruntował swoją pozycję, zyskał sławę i wielką popularność. Aktywnie działał w organizacjach zrzeszających artystów.
Przez większość życia był związany z Warszawą. Jego pracowania mieściła się przy ulicy Senatorskiej 36. W 1902 r. w kościele Jezuitów przy ulicy Świętojańskiej wziął ślub z malarką Stanisławą Fijałkowską, z którą miał później córkę Hannę, która została artystką plastyczką.
Silny związek łączył go z bratem Antonim, serockim lekarzem i społecznikiem, założycielem szkoły koszykarstwa. W szkole tej Apoloniusz uczył projektowania mebli oraz barwienia wikliny. Z tej przyczyny często przebywał w Serocku. Nadnarwiańskie i nadbużańskie tereny stały się jego plenerami malarskimi. Zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Szaniawskim z Zegrzynka i Karolem Dłużewskim z Pobyłkowa.
Zmarł w czasie oblężenia Warszawy 21 września 1939 r. Jego pracownia i mieszkanie spłonęły na początku Powstania Warszawskiego, wraz z nimi wiele jego prac. Ocalałe obrazy rozproszyły się po Polsce i świecie. Po zakończeniu wojny twórczość uznanego i utalentowanego malarza popadła w zapomnienie.
Twórczość artystyczna
U początków swojej drogi artystycznej Kędzierski wybrał malarstwo rodzajowe oraz pejzażowe i pozostał mu wierny przez całe życie. Inspiracji szukał w naturze. Plenery malarskie znajdował na Mazowszu, Polesiu, Kurpiowszczyźnie i w Opoczyńskiem. Jego ważniejsze dzieła to: Podsiewanie (1915), Rybacy (1895), Zwijanie partu (1915), Zwózka drzewa (data powstania nieznana) i Antek astronom (1891).
Kędzierski z upodobaniem zajmował się ilustratorstwem, wykonując m.in. ilustracje do Chłopów Władysława Reymonta (1928). Współpracował także z wieloma czasopismami warszawskimi, między innymi z Tygodnikiem Ilustrowanym, Tygodnikiem Powszechnym i Kłosami. Projektował też meble i ceramikę, wykonywał polichromie kościelne.
Często inspirował się przyrodą oraz ludnością Serocka i okolic. Należy przypuszczać, że namalował tam obrazy: Rybacy (1895) Wędkarze (1900), Dworek w Serocku [Zegrzynku] (1903), Antosia (1907), Narew (1909) i zapewne wiele innych.
Prace Kędzierskiego był wielokrotnie wyróżniane w kraju i za granicą. Największe osiągnięcia artysty to wyróżnienie na wystawie w Chicago (1893), srebrny medal na Wystawie Krajowej we Lwowie (1894) oraz brązowy medal na Wystawie Światowej w Paryżu (1900). Za swoją działalność artystyczną Kędzierski był też wyróżniany licznymi nagrodami Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Polskiej Akademii Umiejętności oraz nagrodami państwowymi.