9 października urodził się Włodzimierz Wolski
9 października 1824 roku na świat przyszedł Włodzimierz Edward Dionizy Wolski. Jeden z najzdolniejszych pisarzy Królestwa Polskiego w latach 40. i 50. XIX wieku. Poeta, powieściopisarz, nowelista, publicysta, tłumacz, librecista. Dziś najbardziej znany jako autor librett do oper Stanisława Moniuszki — Halki i Hrabiny. Patron jednej z ulic w Serocku.
Włodzimierz Wolski urodził się w Pułtusku w rodzinie szlacheckiej. Jego matką była Józefa z Młochowskich, ojcem – Hipolit Wolski. Lata wczesnego dzieciństwa spędził w Serocku, w związku z kwaterowaniem tu jego ojca, oficera 2 Pułku Piechoty Wojsk Polskich, a później Korpusu Inwalidów i Weteranów. Po wczesnej śmierci obojga rodziców wychowywany był przez towarzysza broni swojego ojca.
Włodzimierz Wolski w latach 1833-41 uczył się w Gimnazjum Warszawskim na Lesznie. Bardzo zdolny - opanował język francuski i niemiecki, a także włoski i angielski. Wiosną 1841 został osadzony wraz z kolegami w warszawskiej Cytadeli, za udział w tajnej organizacji młodzieżowej pod kierunkiem Karola Levittoux. Został oskarżony o uleganie „demokratycznej ideologii”, czytanie i kolportowanie zakazanych książek i pisanie niepoprawnych politycznie wierszy. Zwolniony z Cytadeli został wyrzucony ze szkoły i pozbawiony prawa do służby państwowej.
Debiutem literackim Włodzimierza Wolskiego było opublikowane w 1842 r., w Magazynie Mód, opowiadanie Madziar. Szkic z XVI wieku, oraz przekład opowiadania Don Juan E. T. A. Hoffmanna. W roku 1842 wszedł do grona młodych literatów nazwanego później Cyganerią Warszawską. Pierwszy większy utwór poetycki Wolskiego Ojciec Hilary ukazał się w roku 1843 w Przeglądzie Naukowym.
W kolejnych latach swoje utworu drukował w Jaskulce (1843), Snopku Nadwiślańskim (1844) oraz Dwutygodniku Literackim (1845). Należał do redakcji pisma Dzwon Literacki (1846).
W roku 1846 Włodzimierz Wolski poznał Stanisława Moniuszkę, który zaproponował mu napisanie libretta do opery Halka. Dzieło powstało na podstawie wcześniejszego poematu o tym samym tytule. Pierwsze estradowe wystawienie Halki w dwóch aktach odbyło się w Wilnie - 1 stycznia 1848 r., a po przerobieniu przez autora na cztery akty — w Warszawie 1 stycznia 1858, ze zmienionym zakończeniem - w 1860.
W latach 1856-1858 Włodzimierz Wolski współpracował m.in. z Gazetą Codzienną, w latach 1857-60 z Gazetą Warszawską. Od roku 1860 brał udział w warszawskich manifestacjach patriotycznych, z tego powodu w roku 1861 musiał uciekać z Królestwa. Wyjechał do Paryża, gdzie współpracował z Głosem z Paryża i Genui (1861-62). Do Polski wrócił w roku 1863, by móc uczestniczyć w Powstaniu Styczniowym. Ze względów politycznych, na początku 1864 roku, kolejny raz opuścił kraj.
Osiadł na stałe w Belgii. Mieszkał w Brukseli, gdzie angażował się w działalność Polonii belgijskiej. W latach 1864-65 współredagował pismo Wytrwałość. Swoje utwory drukował w Ognisku (1866), lwowskim Dzienniku Literackim (1868-69), Tygodniku Wielkopolskim (1871-73). Pod koniec życia wpadł w nałóg alkoholowy. Zmarł 29 lipca 1882 w Szpitalu Św. Piotra w Brukseli, został pochowany na cmentarzu Cimetière de Bruxelles à Everes.